Mobiel zijn en blijven is een belangrijke voorwaarde voor participatie

Het Centraal Planbureau (CPB) verwacht dat de werkloosheid in 2021 verder stijgt tot 5,9 procent van de beroepsbevolking, oftewel 545.000 werklozen.

Deze groep bestaat deels uit langdurig werklozen, mensen die om welke reden dan ook de aansluiting met onze maatschappij zijn kwijtgeraakt. Mensen die graag willen, maar het niet voor elkaar krijgen om op eigen kracht onze arbeidsmarkt te betreden. Kortom, mensen die een steuntje in de rug nodig hebben om in beweging te komen.

Mobiel zijn is cruciaal

Voor studie, sollicitaties, cursussen en leer-werk trajecten moet je je kunnen verplaatsen. Mobiliteit is daarin een cruciaal middel. Mobiliteit verbindt en versterkt betrokkenheid maar is zeker niet vanzelfsprekend voor iedereen. Zeker niet voor de doelgroep die al langere tijd aan de zijlijn van onze maatschappij staat.

Stel je voor...

Je leeft onder de armoedegrens of moet rondkomen van een minimaal inkomen. Je bent al jaren werkloos en de schulden stapelen zich op. Maar… je wilt wel heel graag! En dan komt eindelijk de dag dat je op sollicitatie mag komen, een cursus gaat volgen of een leer-werk traject betreedt. Stap 1 is gezet. Maar dan komt stap 2… Hoe kom ik daar?

Bij deze doelgroep werkt dat heel nauw. Het komt te vaak voor dat deze mensen vroegtijdig afhaken of zelfs helemaal niet komen opdagen, simpelweg omdat ze niet de financiën hebben om zich te verplaatsen. Gevolg? Toch maar niet solliciteren.
Op een sociale werkplaats of binnen een leer-werk traject verdient een deelnemer vaak €8,- per dag, waarvan gemiddeld €4,- al op gaat aan reiskosten. De kans op afhaken is daarom erg groot. Een lang traject doorlopen, maar zonder resultaat. Dat is toch zonde?!

Maar wat moeten we doen om deze mensen wél in beweging te krijgen en te houden?Hoe doorbreken we de vicieuze cirkel van ‘geen geld hebben om geld te kunnen verdienen?’

Zorg voor goede randvoorwaarden

Zorg voor goede randvoorwaarden op het gebied van reiskosten. Gemeenten en sociale werkplaatsen spelen hierin een cruciale rol.

De gemeente Amsterdam biedt bijvoorbeeld haar inwoners, die onder de armoedegrens leven én een participatie-uitkering hebben, een oplossing om reizen te kunnen maken voor sollicitaties, cursussen of studie.

Het leger des Heils biedt haar cliënten maandelijkse budgetten om van en naar de leer-werk plek te kunnen reizen, zonder voorschieten en zonder declareren.

Dit steuntje in de rug geeft deze mensen de kans sneller te participeren en te re-integreren, om mee te doen. En meedoen biedt perspectief, meedoen geeft energie! Zo wordt de vicieuze cirkel doorbroken.

In deze sociale werkplaatsen en leer-werk trajecten worden deelnemers klaargestoomd om weer de stap te maken naar onze arbeidsmarkt, op naar een zelfstandig bestaan.

Het komt echter nog (te) vaak voor dat gemeenten of sociale werkplaatsen geen goede randvoorwaarden bieden voor reiskosten, en dat is een gemiste kans…

Meer weten?

Wil je weten hoe wij jouw organisatie kunnen helpen aan het mobiel maken en houden van jouw reizigers? Neem dan contact met ons op.